برند :
تجهیزات سیستمناموجود در انبار
مبدا برند: ایران
نوع محصول: میله ارت کاپرباند
تولید کننده: تجهیزات سیستم زمین
نوع : دو سر دنده
طول میله: 1.2 متر
درصورت ناموجود بودن جهت استعلام تماس بگیرید
کاربردها:
یکی از انواع دیگر لوازم چاه ارت میله ارت است که از اجزای اصلی سیستم ارتینگ می باشد و در مکان هایی استفاده می شود که امکان حفر چاه ارت وجود ندارد و یا در مواقعی که جنس زمین به گونه ای می باشد که نمی توان صفحه ارت به کار برد در این حالت نیز از میله مسی ارت استفاده می شود. در تمامی سازه های فلزی همانند دکل های برق و مخابرات ، منبع های هوایی ، راه آهن و غیره جهت انتقال جریان ناخواسته برق به زمین و همچنین جلوگیری از خطرات برق گرفتگی افراد و یا آسیب دیدن وسایل الکترونیکی از میله های ارت در قطر و طول های مختلف استفاده می شود که باید در زمین کوبیده شوند و سپس از طریق جوش احتراقی به سیم مسی ارت اتصال می یابند.
ویزگی ها:
اين ميله ارت از استيل نگير ساخته مي شود ودر مناطق باخوردگي بسيار زياد مورداستفاده قرارمي گيرد.
- جنس ميله: SS 316 L
- جنس نوك فولادي: SS 316 S
- جنس ضربه خور : فولادسخت كاري شده
استانداردها:
مبحث 13 مقررات ملی ساختمان سال 95
پ 1-7 هادی اتصال زمین صفحه 160 - 173
تاریخچه محصول:
در سالهای 1880 تا 1892 خطوط انتقال برق بسیار متفاوت تر از امروزه احداث می شد . زیرا در گذشته نقطه نوترال یا نول در احداث این اتصال ها بی معنا بود و به طور کلی ارت معنی نداشت
بدون آنکه شبکه فیوزهای حفاظتی ایراد را در شبکه تشخیص دهند ، آتش سوزی و برق گرفتگی های متعدد در سازمانها و مکانهای عمومی و حتی منازل مسکونی باعث ایجاد خسارت های فراوان می شد که بخش زیادی از این خسارات به گردن ادارات بیمه بود و خود این موضوع ادارات بیمه را مجبور به تحقیق و جستجوی راهی برای کاهش خسارات وارده کرد
در سال 1924 “IEEE“یا به عبارتی انجمن مهندسان برق در انگلستان با اجباری کردن اتصال بدنه های فلزی به زمین ساده ترین نوع ارت را شکل دادند و تاحدودی از خسارات وارده جلوگیری کردند . هرچند که کار بسیار دشواری بود اما بلافاصله فرانسه نیز ارتینگ را در لیست استانداردهایش قرار داد و آنرا اجباری نمود .
با گذشت تقریبا 3 سال بعد از اجباری شدن ارتینگ توسط 2 کشور انگلیس و فرانسه ، فرانسه نقطه نول ترانسفورماتورها را در قالب یک بحث تصویب نمود .
تا اواخر سال 1934 تجهیزات و استانداردهای محافظتی از اشخاص و محیط و استانداردهای کیفی ارتینگ شکل گرفت و دسته آخر در سال 1935 ارتینگ همگانی شد .
نحوه کار سیستم های اتصال به زمین بدین ترتیب است که با عبور فاز از فیوز بعد از اتصال فاز با نول فیوز می سوزد و از خسارات بعدی جلوگیری می کند . در صورت اتصال فاز به زمین یا نول به زمین به صورت هریکدام به تنهایی فیوز نخواهد سوخت و باعث ایجاد خسارات جانی و مالی می شود .
به طور کلی اتصال فاز به زمین فیوز را می سوزاند و از ایجاد خسارت جلوگیری می کند و در این میان اتصال نول به زمین خطری نداشته و درعوض اتصال بدن انسان به یک فاز تنها بسیار ناگوار و خطرناک است .
در نتیجه پس از ایجاد جریان شدید در مدار اگر بدنه دستگاه به زمین متصل باشد فیوز سریعا سوخته و از عبور طولانی جریان به بدن جلوگیری می کند . توجه داشته باشید که زمین در اینجا همان نول است و اتصال به زمین با سیستم زمین حفاظتی ممکن است .
حال اگر دستگاه به نول وصل نباشد فیوز نمی سوزد و جریان تا زمانی که اتصال بین بدن و بدنه ی دستگاه برقرار باشد ادامه دارد و اکثرا در جریانهای شدید باعث مرگ افراد می شود .
اکنون پس از بررسی موارد بالا، به حالتی ایمن تر می رسیم . به عبارتی به حالتی که در آن سیستم ارتینگ نصب باشد . در این حالت جریان 3 مسیر برای عبور و برگشت به منبع را دارد و مقدار بسیار ناچیزی از آن ممکن است از بدن شخصی که با بدنه ی دستگاه اتصال دارد بگذرد و این جریان با کمتر شدن مقاومت زمین نیز کمتر می شود .
موردی یافت نشد